XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

(...): Usparitxa-Jauregi'ko Txindor kumatxuarentzat....

Sebastiana andera on eta zintzuak eta bere seme Maxi gustioen begikoak, maitekiro gerturiko abijatxu txukun onetan irugarren eguna ondo be ondo ta pozez be pozez daruadalarik... gaur, larunbata gaberako J. l., txokotxura juango naz.

Emen, gure Edurne, poz-pozik bixi dala ikusten dot.

Eta Edurne'gaz Olabarri'ko sendi gustija be pozik aurkitzen dala.

Eta onek pozez gañezka ipinten dau nire biotza.

Jaunak onetsi bedi sendi Jaungoikozko au.

Eta zeu, zelan aurkitzen zara, ba, or zeure Urkiola zorioneko orretan?.

Ondo? Baietz uste dot.

Olantxerik gurako al dau, ba, gustioen Aita Goikuak.

Ortik nasai-nasai, patxaraz, ezeren ardura barik ibilIi zaitez, arima ta gorputz... sendo-sendo eginda biurtu zaitezen ama-suñok.

Andoni Deunaren onespenak zeuekin dozuezalarik, orrantza igaroteko aldija etorriko yakun bitartian... emen be zeuok ekarririko Deun Andoni-usain gozotan bixi gaitezen.

Entzun, Bedite: Atzo, Maxi, geure suin maitagarri onegaz, Arratija geyena arakatu dot.

Zeanuri'ra be ixan giñan; an aizkide asko ikertu ta maitekiro alkar besarkatu be bai.

Emen, barriz, zu ikusteko dagon garramura norañokoa dan etzenduke siñistu be egingo.

Zure lengo senide zarrak be emen daukozuz, Leonor, eta abar eta abar.

Olabarrikuak, barriz, zetan esan bez, alaba, suin, Sebastiana eta enparau, sendi kistar-eredu aunek zu emen ikustiaz poz andija artuko dabela.

Kisto Bakaldun Gurena'ren bezpera gaberako itxaroten zaituez, ba: eta, orduxerarte, neuk be agurtzen zaitut.

Urrepin geuriari, gorantzi andijak eta zeuk artu egixu egiz maite zaituan zeure senar onen biotza.

Zelako biotz ederra!.

Urrezkoa darakusgu, nunbait, eskutiz maitekor onetan.

- Noz itzali yakun?.

- Ondo gazte zan ondiño; baña Goiko Jaun onak, umotua idoro, antza, ta betiko atseden diztikorrera aldatu auskun, gitxien uste genduanean.

Goiz baten ondo-ezak jota ogeraturik, osalariak konturatu orduko lan andijak egin ebazan geixuak aren gorputz aulean.

Bilbora eruan eben, Guimon jaunaren gexotetxera, baña berandu zan orduko Guimon'ek, ikusi-alan, Kepa'ren alabai onela: Zuen aita gaizki dago, oso gaizki; Eleizakuak eginda ezpa-dago, ibilli arin.

Egin-egiñean be, bere adizkide begiko Agustin Isusi apaiza an aurkitzen zan; eta, bien begiak poz-ñirñir, lagun min onek emon eutsozan azken-sakramentuak.

Ondoren etxera ekarri eben ilteko.

Eta, naigabe aundiak izan arren, gizon arreri ezin eikeon igarri gexorik ba'egoan be.

Etxian egin ebazan egunetan, erri osoa ta urriñeko jakitun ziran adizkide ta ez adizkide gustiak, irureundik gora ikertu eben.

Danentzat eukan aolkuren bat, danentzat zer-esanen bat.

Bere emazteari maitasun bizia erakutsi eutson batez be azken-gexoaldian:
- Bedite, ene maite iñotson, damutu zara iñoz nigaz ezkontziaz?
- Ez, senarra.

Ezta neu be! Jarraitu zuk Jainko-bidetik.

Eta bere seme Sabin'en ezkongei orduan zan Boni'ri:.

- Zu ixango zara etxe onetan sartuko zarian andria; (...).